دردناک ترین بخشش این بود که تو میرفتی
و من تازه به این فکر می‌افتادم که دیگه نمیتونم وقتی میخندی تماشات کنم!
کاش میشد صدای خنده آدمارو تو مغز ها تتو کرد..
کاش میشد چشمارو تو قلب ها تتو کرد
کاش میشد تورو برای همیشه به خودم وصل کنم
کاش میشد..
کاش میشد هیچ "کاش میشد"ی وجود نمیداشت.
#Chert and pert
اوکی دارم فشار میخورم.
دارم فشاااار میخورمممممم
*جیغ کشیدن از اعماق حلق خود
*قورت دادن بغض خود
اوکی خیلی وقته عر نزدم ولی دیگه نمیتونم...
از صبح ک پا شدم هزاران اتک مختلف دارم میخورم
اول ک خبر آلبوم جدید کوفتی و اینکه میگن سبکش ممکنه راک باااااشهههههه!!!
*خفه کردن خود
دوم اینکه میگن ممکنه چندین همکاری با سلب های هالیوود توش باشهههه!!!
*گریه کردن
سوم هم مومنت های کنسرت کوفتی و این مومنت کوفتی تر تهکوکککککک
*زار زدن بیش از حد
نه آخه ببینید خودتون..
حالم خوبه اوکی باشه فهمیدیم...
جدن نمیتونم دیگه
نمیتووووونمممم)))))
خب این از این..
مورد دوم اینکه ام وی رز بلو دوکه رو امروز نشستم دیدم؛درواقع کل ام وی هاشونو دیدم
و...رز بلو یکی از فاکی ترین و زیبا ترین و با معنی ترین ام وی هایی بود ک ب تموووووووم عمرم دیدم هلپ می پلیز")))!
اصن جیو توش...همه چیزش..
دوکه واقعا با استعدادنT-T
شاید پیش زمینه سومنیا شدن توم ایجاد شد¿
و خلاصه ک آره کل امروز عر زدم.
گلوم میسوزه انقدر جیغ زدم:/
همین دیگه بای
مرسی ک عر زدن این انسان بدبخت را تا آخر دیدید با تشکر مدیریت محترم وبلاگ.
هرکی راجب هرچی میخواد عر بزنه بیاد زیر این پست باهم عر عر میکنیم🤝🏻
شاید برایتان تعجب بر انگیز باشد که یک وبلاگ چگونه می‌تواند احساس داشته داشته و یا حرف بزند؟خب بگذارید از ابتدای کار شروع کنیم.
راستش را بخواهید احتمال به وجود آمدنم مانند یک ستاره کوچک کم سو میان هزاران ستاره پر نور بود!دقیق یادم نیست که چگونه متولد شدم،تنها به یاد دارم آن دخترک نق نقو درحالی که داخل ماشین نشسته بود،هنذفری در گوش داشت و از گرما تلف میشد به سرش زد که:چی میشه یه وبلاگ داشته باشم؟
درواقع تولد من حاصل یک فکر عجولانه و بدون پختگی کامل بود،شاید صاحبم تنها چند ثانیه برای به وجود آوردند تأمل کرد،شاید هم بعد از آن پشیمانی یقه‌اش را گرفت،اما هرچه که بود من اینجا هستم،به همراه شما.
باورش برایم سخت است که ۳۶۵ روز ناقابل گذشته
باورش برای دختر عینکی من هم دشوار است،راستش را بخواهید هرچه فکر می‌کند متوجه نمیشود که چطور ۳۶۵ روز را گذرانده و از دل آن زنده بیرون آمده!
بهتر است حاشیه سازی را رها کنم و سراغ اصل مطلب بروم
اصل مطلبی که خلاصه در احساسات من نسبت به یک وبلاگ بودن خلاصه می‌شود.
در طی ۳۶۵ روز،لباس های زیادی بر تن کردم،اولین آنها آبی بود(جودی باید خوشحال باشد که به درب و داغان بودن آن اشاره ای نمیکنم!)
دومی اما..زردی بود که جان میداد برای یک فنجان چای گل سرخ
سومی گلبهی ای بود که قطرات شبنم روی گل برگ هایش چتر زده بودند
چهارمی آبی مرمرین زیبایی بود که بر فراز ابر ها تفس میکرد
و حالا این پنجمین رخت من است،سبزی که جنگلیست.
نمی‌خواهم بگویم در تمام این ۳۶۵ روز شاد و راضی بوده ام.
نه.
روز هایی بودند که از خودم و آن موجود مو فرفری بی عصاب عینکی عمیقا خسته بودم،از زخم هایش خسته بودم،از حرف هایش خسته بودم،از هرچه می‌نوشت خسته بودم و این خستگی من را خودش هم احساس میکرد-
صفحه انتشار مطلب جدید من همیشه گوش شنوای او بود و اگر از خودش هم بپرسید خواهد گفت،که نوشتن را من به او آموختم.
او نوشتن را روزی آموخت(هرچند دست و پا شکسته)که با من رو به رو شد.
قلمش روزی رنگ گرفت که در پیکر هرچند ساده و بی رنگ من نوشت و نوشت..
اغراق نخواهد بود اگر بگویم که من مکان خلق بسیاری از احساساتش بودم!
شاید خیال کنید من شبیه او هستم
اما نه؛هیچ چیز او شبیه من نبود و نیست
من تنها هم رنگ چیزی شده ام،که او از ذهنش،قلبش،و در آخر زندگی اش میخواست.
او نه زرد است،نه گلبهی،نه آبی و نه سبز
من قلم او بودم
من کاغذی کاهی و خیس از اشکِ او در میان هزاران کاغذ سفید و صاف بودم
روحم رنگ زخم هایش،قلبم هم رنگ شادی هایش و ذهنم هم رنگ دغدغه هایش بود و هست.
او برای من "کیم چومیون"از بیان نبود و نیست
در انفجاری ترین لحظات هم او برای من همان دخترک سابق بود..
۳۶۵ روز نوشته شدم و شدم،گاهی پر از شادی بودم،گاهی آبی ای غم انگیز بودم،گاهی بوی قهوه قلبم را پر میکرد،گاهی هوس عاشقی زیر باران مارسی را میکردم،گاهی نفرت قلبم را می‌سوزاند و گاهی حسرت دلم را میلرزاند.
شگفت آور است که چگونه شاهد هر رنگ دنیای یک انسان بودم.
یک وبلاگ بودن کار سختیست،سخت است جهان و افکار و ذهن کسی را در خود جای دادن و پر و بال بخشیدن به آن.
نمی‌گویم احساس مفید بودن میکنم،چون وقتی نگاهی به گذشته و به اصطلاح آرشیو خودم می‌اندازم ناامید میشوم؛درست است،من مکان نوشته های زیادی بوده و هستم اما گاهی با خود میگویم:مشکل از او یا من است که من این چنین بیهوده و بی رنگم؟
اما گمان کنم نشود کاری کرد،نمی‌توانم خودم را با دیگر وبلاگ ها مقایسه کنم و هر لحظه از خود ناامید تر شوم،تنها باید بپذیرم که این من هستم!حتی اگر مزخرف ترین وبلاگی باشم که جهان به خود دیده.
حقیقت این است که روزی از خاطرات صاحبم پاک خواهم شد
روزی از بین خواهم رفت
روزی ذهن جودی من جایی دیگر چتر می اندازد
اما تا آن روز خوشحالم،که با این دختر آشنا شدم
و احتمال می‌رود که او هم چنین حسی داشته باشد.
خب..من هم مثل خودش هستم،پیچیده حرف زدن را بلد نیستم،پس جریان را با این جمله به پایان می‌رسانم:
"تولدم،شاید،مبارکم؟"
پ.ن:خب..باورم‌نمیشه حقیقته که یک سال گذشته از روزی که شدم چومیون،چومی،و نمیدونم اگه به گذشته برگردم بازم این آدم میشم یا نه ولی..خوشحالم که شدم،چون آشنایی با خیلیاتون شیرین بود واقعا!")
حرف زیاد زدم دیگه نمیدونم چی بگم..
مرسی ازتون♡:")
<HBD my blue angel>
عکسه من و آبجیمیم😎
تازگیا متوجه شدم که مهم نیست با یکی چند وقته آشنا شدی،چند وقته میشناسیش،چقدر باهاش حرف زدی،مجموع کلمات رد و بدل شده بینتون چند تا بوده،نه این چیزا اصلا اهمیت نداره..
مهم اینه که چقدر تونسته توی قلبت جا باز کنه!
خب من یادمه همیشه آرزوم بود خواهر داشته باشم(ولی یه جغله گیرم افتاد)همیشه کلی فانتزی با خواهرم داشتم و خلاصه که خیلی دوست داشتم خواهری داشته باشم:>
و خب..یه روز یه دختر که تقریبا هیچی ازش نمیدونستم اومد توی خصوصیم،باهم حرف زدیم و بعدش تصمیم گرفتیم خواهر بیانی هم بشیم:")
و باید بگم یکی از زیبا ترین اتفاقات زندگیم بود..
حالا من یه خواهر دارم،یه خواهر با بال های آبی،یه خواهر که هروقت اسمشو توی کامنت هام میبینم لبخند رو لبم میشینه و حقیقتا خیلی زیاد دوسش دارم..
جیوویا،نمیدونم دقیق چه جادویی داری که همه رو عاشق خودت میکنی،مهرت رو به دلشون میشونی و کسی هستی که کل بیان میگن یه فرشتس!
فقط میدونم تو یه انجل با بال های آبی ای که توی یه بیشه سبز قشنگ زندگی میکنه و با تموم موجودات اونجا مهربونه
میدونم به عنوان یه خواهر باید خیلی بیشتر از اینا حواسم بهت باشه و امیدوارم هر نقصی دارم رو چشمای خوشگلت نببینن")
با تموم وجودم خوشحالم که امروز،خدا به من زیباترین خواهر جهان رو هدیه کرده
تو عین بهاری سیس میدونستی؟شکوفه زدنت هم با بهار تو یه زمان افتاد!
*خالی کردن برف شادی رو کله‌ات
حالا امروز رو بیخیال غصه های لعنتی مزاحم شو و شاد ترین دختر دنیا باش خببب؟
وگرنه میام با همون دمپایی پلاستیکیم که بار هاعم ملاقاتش کردی اوفت میکنمااا•-•
و در آخر..
<:HBD Hyung
در ابتدا لازم به ذکره که این پست رو فردا در اصل میخواستم بزارم اما متوجه شدم که فردا قراره بریم سفر و خب نیستم پس گفتن همین امشب بزارمش بله"-"
یه روز داشتم توی وب آنیما میچرخیدم و کامنت هارو میخوندم،درواقع ابتدای آشنایی من با آنیما بود و هنوز اوماش هم نشده بودم.توجهم به کامنت هایی جلب شد که مال دختری بود که از نحوه کامنت دادنش و حرف زدنش تو همون بار اول تونست دنیای آبیش رو وارد زندگیم کنه و با خودم فکر کردم خدایا..چطوری انقدر مهربونه؟
نمیدونم مهربون از نظرت چیه ولی از نظر من یعنی ایجاد احساس دلگرمی تو دل نزدیکانتان!">و تو اینو خوب بلدی هیونگ..
تو خوب بلدی که کی باید با پس گردنی طرف رو به خودش بیاری و کی باید یه لیوان هات چاکلت دست بگیری،بشینی ساعت ها باهاش گفت و گو کنی و بهش دلگرمی بدی.
گفته بودی بهت تبریک نگیم چون دلیلی نمیبینی برای این روز به قول خودت نحس جشنی گرفته بشه!
اما این فقط حرف و نظر توعه پس بزارش دم کوزه اّبشو بخور هه^^🚬
میدونم توی این ۱۷ سال بار ها از زندگی متنفر شدی
بار ها تا مرز فروپاشی رفتی ولی خودت رو نگه داشتی
بار ها خستگی تو تمام سلول هات میدوید ولی تو مقاومت کردی،آره خوب میدونم اینارو این داستان زندگی همه ماست و من نمیخوام کلیشه ای حرف بزنم و برم رو مخت مردک ولی..تو سلینی!و تو بلدی چیکارش کنی..تو بلدی اوضاع را هندل کنی و بلدی عین یه مافیا هد بری تو کارش و راست و ریستش کنی مگه نه دازای سان هیونگ؟!تو هیونگی منی باید بتونی اصن نمیشه نتونی عههه=-=
مرسی که..طی این چند ماه موجود پر حرف وراج کوچولوی رو مخ بی تربیتی مث من رو تحمل کردی و شدی اولین هیونگ زندگیم")
میخوام بدونی به اندازه تمام آبی های وجودت دوستت دارم سلین هیونگ و برات این آرزو هارو دارم:
برات روز هایی رو آرزو دارم که بتونی به تمام ۲۴ ساعتشون فکر کنی و بگی:آره پسر..فکر کنم روز وافعا عالی ای بود!
برات شب هایی رو آرزو دارم که بتونی با خیال راحت به آسمون نگاه کنی و بگی:تو این لحظه سبک سبکم=")
برات آرزو دارم هرگز مجبور نباشی وارد یک رابطه چندشانه شوی و میدانم که این بهترین آرزویی بود که میشد برات کرد...xD
برات آرزو دارم بخندی و بخندی و بخندی چون میدونم خندیدن میاد بهتTT
آرزو میکنم سالی برسه که هیونگ بی شروفم از کلش راضی بوره باشه..>
و همچنین آرزو میکنم روزی که روانشناس شدی و اومدم مطبت تا درمانم کنی کسی که مجبور شه با یه روانشناس دیگه تماس بگیره تو نباشی هیونگ..😔
و در آخررر:تولدت مبارککک دازای سان،خانم آبی،هیونگ،سلین و یا هر چیز دیگه ای*-*
برای تحویل کادو هم لطفا نام کسی که اینارو برات نوشت رو به یاد بیار،و بدون ک اون خودش برات کادوعه..xDD
پ.ن:زیاد هم زر زدم میدونم"---"
خب هکوری پکوری های خاله:>
باید با اندوه و غم فراوان ب اطلاع محترمتان برسانم که پست قبل دروغ آوریل بود و تمام.
مرسی از فرزندان،خواهران،برادران و دوستان عزیز که خر شدند و باور کردند و موجب پاره گشتن من و ثنا شدند...xDD
و دوباره مرسی از پدران،برادران،و سایر گل های گلم که باور نکردند و موجب شکستن دل ما شدند ایش=-=(چی میشد حالا باو میکردید؟)
و خلاصه ک اره:>چونا ایز نات ریل🙅♀️xD
فحش هم میخواید بدید موردی نیست آزاده^^
?What If I Told That I Love You
چی میشه اگه بهت بگم عاشقتم؟
?Would You Tell Me That You Love Me Back
توعم بهم میگی که عاشقمی؟!
?What If I You Told You That I Miss You
چی میشه اگه بهت بگم دلم برات تنگ شده؟
?Would Tell Me That You Miss Me Back
بهم میگی که توعم دلت برام تنگ شده؟:)
از وقتی ب دنیا اومدم چیزای مختلفی رو تجربه کردم. نمیدونم چند نفرتون وایولت رو دیدید،انیمش رو میگم،ولی من همیشه مثل اون دنبال معنای یه واژه ساده که شاید برای خیلیاتون آنچنان مشکل میاد میگشتم..
"عشق"
همیشه دلم میخواست بدونم چه شکلیه،چه بویی داره،چه مزه ای داره،بار اول فکر کردم شکل دریاست با رایحه موج ها و ساحل قشنگش
بار دوم خیال کردم شبیه جنگله با بوی نم بارون و مزه آب های زلالش
بار سوم..
بار سومی در کار نبود!
بار سوم فهمیدم عشق پیچیده نیست،بار سوم فهمیدم عشق استرس و رنج و درد نیست؛
بار سوم خیلی چیز هارو متوجه شدم
بار سوم فهمیدم عشق خیلیم پیچیده نیست،میتونه شبیه کسی باشه که هرگز سختی و مشکلی توی هم کلام شدن باهاش نداشتی
هرگز نشد درد هاتو ازش مخفی کنی
هرگز نشد چشم هاتو ازش بپوشونی
هرگز نشد پیشش آروم نگیری!
فهمیدم لازم نبود سال ها به دنبال معنی این کلمه ۳ حرفی باشم
فهمیدم شبیه اونه.
نمیخوام موجب حالت تهوعتون بشم و خیلی رمانتیک بازی در بیارم چون خیلی زیاد اهلش نیستم ولی فهمیدم اینهمه گشتن توی عمق اقیانوس ارزش پیدا کردن یه صدف تو قلب ماسه ها رو داشت
شاید تو راه گشتن داخل این اقیانوس نفس کم آورده باشم،زخمی شده باشم،ناامید شده باشم،ولی اون صدف انقدر زیبا بود که تا چشمم بهش افتاد جامه خستگی از تنم فرار کرد!
نمیدونم قراره چه واکنشی نشون بدید..خیلیاتون بی شک باور نمی‌کنید و می‌خندید و رد میشید
خیلیاتون شاید شوکه شید
خیلیاتون هم بهم بگید احمق
اما خب حرفایی که دارم تو این لحظه میزنم نتیجه یک شب یا دو شب نیستن!
نتیجه چندین ماه صبر و مزه مزه کردن یه احساس تازه‌ان
پس با همه وجودم از این احساس محافظت میکنم")
نمیدونم دیگه چی بگم با استرس و دستای خیس شده دارم تایپ میکنم فکرشم نمیکردم کام اوت انقدر سخت باشه سلین و هیون ری چطوری تونستید کام اوت کنید راحت؟)xD
این وسط باید از آنیما هم تشکر کنم..دختر قشنگم")درواقع بیشتر این چیزا کار اون بود..اون تونست دوتا قلب رو بهم گره بزنه و ممنونشم!
از هیونگ و زن داداش عزیز هم تشکر میکنم که بر ما جرأتی برای کام اوت بخشیدند"-"xDD
و..فکر نکنید اهل چندش بازی ایم ما،این پست الان توسط همون بچ سم میشه کامنت هاش..
و خلاصه ک آره...مرسی:")♡
اوکی میدونم ستارم انقدر هرروز روشن شد ک عنش در اومد ولی همههه اونایی ک من میشناسم و نسبتی باهاشون دارم،یا کلا باهم حرف میزنیم و متولد فروردینن بیان معرفی کنن خودشونو
+سلین و مین الی رو فقط میدونستم ک فروردینی‌ان بقیه بیان بگن:"
